1968, ik was vijf, één van de eerste LP's thuis, mijn ouders zagen de originele Broadway musical in Amsterdam en brachten deze plaat mee, ik verslond ze, veel te jong om te weten over wat er werd gezongen en dan toch weer aangevoeld dat het niet gewoon was wat ik hoorde, dit waren de jaren '60, kritiek op Vietnam, pro vrije liefde, gedaan met het gekneuter, space is no limit, we all can be happy, weg met het kapitalisme! En vanavond zit ik plots na 40 jaar terug met diezelfde plaat op mijn platendraaier en mis die rebelse geest, versta de huidige kneuterige pogingen om te shockeren niet meer, word gek van de pijnlijke cliché-homo in Ella, geforceerde pseudogezellige nephumor, de valse verontwaardiging van politiekers en eet chocola, veel chocola, mét marsepein en wijn, en denk... aanpassen alweer die hersenen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten