verloren

een beetje verloren, dat voel ik me vandaag, eigenlijk nogal stevig verloren, het regent, in huis verstaan we elkaar niet meer door 3 maanden slijpschijf, boor en geklop in de scheimuur, wordt het aanvaard overdag thuis te zijn?... een poutrel en een regen van glas vernietigde ons terras, alle buren worden gek, ik vlucht naar de bibliotheek en zoek in de boeken naar inspiratie, vind William Scott en word getroffen door de éénvoud en frisheid van zijn schilderijen, vecht momenteel met een lastig zelfportret, stel me de vraag of ik wel wil kunnen schilderen volgens de academische regels en/of dit een voorwaarde is om verder te gaan, twijfel aan mijn kunnen want het is lente, zet een CD van de Iraans-Griekse Bijan Chemirani op die mijn hersenen terug iets wijder openzet, steek een croissant en twee chocoladebroodjes in de oven en drink koffie uit een groene tas, zag Rik Slabbinck en krijg zin om een stilleven te beginnen, nu, op een houten plaat uit de kelder, komaan ertegenaan, niet miezeren, to unknown places where no one has gone before!