Mijn god, wat is het heerlijk vertoeven in deze tuin
waar mensen praten tussen berk en els
een man en een vrouw op knieën lavendel planten
in zongedroogde turf en droog schors voor geopende houten serredeuren
de paarse geur in vlagen in het midden van een wereldstad
betovert elke bezoeker die zich nestelt op een drempel in de zon
achter bakken ongegeneerd oranje afrikaantjes
brengt dieper tot inkeer dan eender welk religieus gebouw.
Bladeren ritselen, het terrein helt zacht af naar een onbepaalde richting
ooit een oude spoorweg, eens verplaatsing
nu weg naar meer menselijkheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten