perceptie

Ik werd wakker, vroeger dan anders, rond 6.30 uur, nog steeds onder de invloed van mijn droom waarin ik verkeerde bussen nam, me bevond in éénzame landschappen en de neiging had om het ravijn in te springen, trek de deur open en zie de lange, smalle gang. In die gang overvalt me dan nog eens het gevoel dat het leven me in de maling neemt, de buur met zijn mail over vallende bladeren van mijn bamboe, waarvan ik even later trouwens bedenk dat die mezelf vertegenwoordigt, flexibel, snel groeiend, uitbundig én vervelend, maar tevens het plotselinge gevoel dat ik een weekdier ben, zonder ruggengraat, als een spons op zoek naar aandacht en bevestiging, de grond uitzuigend met m'n oppervlakkige wortels. De ontzettende tegenstelling tussen boeddhistische aanvaarding en rebellie is plots een realiteit. 'You're so sweet' hoor ik geregeld en ik weet echt niet meer of ik dat fijn vind, vinden andere mensen lieve mensen wel zo fijn? Ik wil roken, drinken, tattoos laten zetten over mijn ganse lichaam, achterlijk veel mensen ontmoeten die bewijzen dat het leven een overvloed aan kansen biedt, knallend als vuurwerk... En dan plots, met een kleine kop koffie in mijn hand, zie ik mezelf terug op die foto, vier jaar, lachend in de lens, voorover gebogen met de handen tussen mijn knikkende knieën voor enkele bloemen in de tuin, twaalf jaar later op de schoolfoto schraal met vooruitstekende tanden en nog steeds de handen op dezelfde plaats, besef dat een mens niet verandert, ik blijf dat onzeker trillend espenblad, enkel met de nodige aanpassingen door de leeftijd verrichte fouten en ervaringen. Ik heb mijn beeld over de mensen in mijn omgeving en diezelfde mensen hebben een beeld van mij, of dat nu correct is of niet, alles wordt herleid tot perceptie. Ik weet nu dat ik m'n eigen leven moet vormen vanuit mezelf, creëren, uitvinden, aanpassen en kneden, als een project of een gekke illusie. Want dat is wat het leven uiteindelijk inhoudt, gewoon doen, proberen, afzien en genieten, ook al is dat niet vanzelfsprekend... maar dat was nooit mijn ambitie.

acryl on cardboard