Systemen die de chaos aanvaardbaar trachten te houden zijn vooral bedoeld voor hen die deel willen uitmaken van een systeem. Eens men tracht eruit te glippen, is er geen houvast meer en schijnen die structuren log en enkel gericht om als individu te functioneren volgens bepaalde regels die ik trouwens nooit begrepen heb, of nooit wou begrijpen. Eens ik trachtte te leven volgens eigen inzichten, experiment en het loslaten van tijdsdruk, stond ik dichter bij het geheel, als totaal nutteloos en overbodig man temidden van rotsen en hout, alleen, altijd geweest en tot het einde. Sociaal contact, zij het intimiteit of conversatie is beperkt tot een bedroevend minimum, er valt uiteindelijk niet veel te zeggen, enkel liefde kan de wereld redden. Spijtig dat veel mensen daar schrik van hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten