Lap, we beginnen eraan! Vandaag was de eerste dag in drie maanden dat ik terug enthousiasme voel en dat gevoel wil ik even behouden tot ik in slaap val. Waar ik vroeger mijzelf pijnigde met het voorval dat de stekker tussen mijn oude laptop en de mini-muziekinstallatie afbreekt, waarna ook de punt van het mes waarmee ik het probeer los te peuteren blijft zitten in het kleine gat, lach ik er nu mee. Absurde situaties die mij deze keer verrassen, net zoals La Dolce Vita van Fellini die ik gisteren zag in mijn bed. Een verzameling mensen bijeen en los van elkaar die het allemaal ook niet meer weten en vrolijk verder proberen te feesten in het oude Rome. Net zoals La Peau Douce van Trufaut, ieder gevangen in vastgeroeste ideeën. Die van minnares die geen binding wil, bedriegende en liegende echtgenoot die terug wil keren naar zijn oude leven, de huisvrouw die kost wat kost haar gezin wil bijeenhouden, ieder met zelf aangenome waarden waardoor ze uiteindelijk terugvallen op éénzaamheid. Net terug van een ontmoeting met een goede vriend waarbij ideeën worden uitgewisseld en besproken, zotte ideeën, een vloed van idiote en daardoor interessante bedenkingen. Op die manier ontstaan die vreselijk boeiende dingen die niet bedenkbaar zijn. Ik zou u zelfs nu al willen uitnodigen op een dag die nog niet bestaat. Een lange tafel met een wit tafelkleed in een wei, extreem lekker eten en wijn, meer niet. U kan zich nu al inschrijven ook al staat er niks op papier. En als iemand anders het idee overneemt ontstaat er wel een ander. Uitwisseling is het mooiste wat er is en dat moet ik terug leren. De grenzen van de menselijke creativiteit zijn oneindig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten