Zoondag

Zondag, na het uitbrengen van mijn stem, had ik even genoeg van onbestaande verkiezingsbeloftes, een onafhankelijk Vlaanderen en parochiecentrumpolitiek en dook onder in de zoo. Tegenover mijn vorig bezoek deed het deugd om vandaag een ander publiek te ontmoeten, ouders die hun kinderen iets willen bijbrengen en zich niet beperken tot onnozele kindertaal zoals: "kijk, Nemo!" of "kijk Shakira, n-ij-l-p-a-a-r-d-j-e!" of "Tijgertje!" tegen een poema. Ik zag ouders in het Nocturama hun kinderen de fantastische vliegende hond beschrijven, de effectief juiste naam vernoemen van het dier in kwestie zonder idiotie of 'Nemo' terecht een clownvis noemen, de Zoo-dame in witte schort betrok ons in het familieleven van de olifant. Ik stond versteld van een kleine gast van enkele jaren die tegen zijn ouders in het voorbijgaan zei: wauw, een brilbeer en daar, neusberen!"...er is nog hoop. De kleine selectie van de duizenden diersoorten op aarde, waarvan velen met uitsterven bedreigd, toont ons immers het geweldige raderwerk van de natuur, en verzekert ons dat er gelukkig meer is dan economie en Vilvoorde-centrum, de volledig transparante glaszeebaars in de aquaria was breekbaar perfect, de chacochachalaca is een vogel.