Munch schilderde om emoties en onuitspreekbare dreiging te uiten, een levenslang zoeken naar kleurgebruik, de juiste lijn, maar vooral een onafgewerktheid die meer uit dan een mooi silhouet en de juiste maat, het leven is niet juist, allesbehalve perfect. Oppervlakkigheid is echter troef omdat er wordt gestart vanuit een economisch model dat alle creativiteit, eerlijke nutteloosheid of imperfectie uitsluit en uitgaat vanuit een vermeende gemene deler die mensen onderschat. Alles moet beantwoorden aan verwachte patronen, 'verras me' wil eigenlijk zeggen 'verras me op de te verwachten manier'. Tijd voor een oorlog is de meest idiote uitdrukking als gevolg van dit wereldbeeld, alsof enkel een oorlog mensen terug kan gelukkig maken, "pitty humankind" ! Oscar van den Boogaard schrijft over mutsen en bevestigt het cliché dat een ferme mannenkop een wc-rol beschermer op zijn kop moet dragen, TV zal aanvoelen wat de kijker wil zien (niet moeilijk...) en Natalia is de grootste Vlaamse zangeres... o ja en Helmut draagt geen pruik meer.
Tijd voor poëzie (geen letterkundige!) , het grootste gemis in onze wereld, vooral als ze relativerend is, leve de dood!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten