En dan ben je onderweg, naar huis, weg van huis, op zoek naar huis, of gewoon weg, beland je in een dorp dat iedereen kent, te goed kent, veel te goed wordt gekend, misbruikt. Een prachtig dorp met een sterk verleden, net zoals elke streek in Frankrijk doordrenkt is door kracht en gemeenschap. 's Morgensvroeg is het een inspirerend mistige plek die je doet verlangen naar verse witte lakens, een tuin met wild gras, en een huis met versleten luiken... en dan wordt het plots een pretpark, vette mannen uit Knokke met een Porsche, een vrouw die zich duidelijk verveelt maar haar pose aanhoudt, de valse tanden in een even valse grijns blootstelt om te laten blijken dat ze alles leuk vindt, vette glazen wijn voor 8€ naast de dikke fils-à-papa met moccasins waarop geslepen glasstenen aan koordjes, wachtend op het al gegeerde blonde vriendje in wit hemd, druk telefonerend met z'n gsm, op weg naar het wijnbedrijf van de ouders. Of beeld ik het mij maar in?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten