Ik zag keien liggen op het strand, prachtige stenen, miljoenen jaren oud, gepolijst door de zee, de wind en de tijd, divers van kleur, samenstelling en vorm, misschien zelfs van idee en ingesteldheid, in volle rust naast elkaar. Ze bestaan, met een beetje geluk, nog duizend jaar of meer, ik verslik me in mijn sla met zalm. Het leven is niets meer dan komen en gaan, en als er een reden zou bestaan, dan is het om van elk moment het beste te maken. Dus open ik nu vlug een fles Listel Tête de Cuvée en zet de verse bio courgettes en tomaten uit de Camargue op het vuur. Ik berust in mijn lot. Ik ben een kei die zich vlijt naast een ander en meer is er niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten