Ik moest ouder worden om deze streek aan te voelen. Moerassen die recent veroverd werden met moderne bouwprojecten en muggenbestrijding, flamingos die ik vroeger haatte in brak water, middeleeuwse ommuurde visserssteden, zoutpannen, verlaten asfaltwegen, zeekraal, een harde zee met paarse kwallen, een stad in volle expansie, modern en gericht op de toekomst en toch zijn oude kern koesterend, de vervallen botanische tuin, de eerste in Europa, oude pijnen, verweerd houten vensters en luiken, steen, steen, steen, waterblauw en zeegroen, bladgoud en blauwe regens zonder schroom... en dan plots onverwacht een 'gay pride' die de stad inneemt, jonge mensen die met plezier laten zien dat het ook anders kan. Ik loop er even door met mijn man aan mijn zijde, om me snel terug te trekken op een rustig terras van een wijnbar. We bestellen twee glazen rosé, de vlotte dienster bevestigt ons gevoel dat Fransen doorgaans vriendelijker en toleranter zijn dan Belgen: "Weet U wat ik voorstel? Ik breng U twee verschillende soorten!" Een goed idee vinden wij waarop ze vlot reageert. "C'est une idée de fille!" (of zoiets). Ik hou van die directheid, ik had ze willen in mijn armen sluiten en zeggen hoe zeer ik van haar stad hou.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten