Rechts was de gang naar de zoete beren, links naar de zoute beren, hij koos voor allebei, smeet de plastieken dozen op de achterbank en zichzelf in het verkeer, parkeerde de wagen in de ondergrondse garage waar remsporen en een verstikkende rubbermist de verdwenen joyriding-kids achterlieten. Mimi had het hem al ettelijke keren uitgelegd maar het drong pas nu tot hem door, de tussendeur met de liften deugde niet, het slot deed alles om niemand toe te laten en verscheurde elke sleutel die er in omgedraaid werd. De met tape omwikkelde badgesleutel voor het ingebouwde oog houden was voldoende om de ingereden en triestig grijze sectionaalpoort te openen, berg op, remsporen, licht. Mijn hond houdt helemaal niet van vlees, eet liever gummi bears en ziet daarom de wereld met etterige ogen, triest en wachtend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten