ik reed met de fiets door het Hopland, tegen de rijrichting van de auto's, de vuilniswagen was even breed als de rijweg. Ik rij rechts van het oranje gevaarte op het voetpad (wat natuurlijk in feite niet mag) en dat was niet naar de zin van de vuilnisman die een vuilzak tussen mijn wielen smijt: Hé ga meugt ier ni raaie, moeste mé nen otto raaie en ge kunt ni deur, raaide toch oek ni oep et troittoir! Ik bleef vriendelijk en kalm (oe ist meugelek?!). Op de koop toe gooit een passerende bureauvrouw er nog een schepje bovenop en spelt me de les. "Allez die mannen zijn aan het werken zeg, laat ze gerust! " Ik reed door, de file auto's erachter stond eveneens in de weg, dus slalomde ik van links naar rechts terwijl de vuilnisgek bleef roepen, dat ik maar moest afstappen en te voet gaan.
De lucht was grijs, iedereen liep gestresseerd door, auto's claxoneerden.
Het zijn van die treurige momenten dat de stad en de mensen onuitstaanbaar zijn.
De dubbele rijrichting voor fietsen is één van de gevaarlijkste uitvindingen in het verkeer. Meestal houden hardrijdende tegenliggers geen rekening met de fietser en komen recht op je afgevlogen, ofwel is er gewoon geen plaats om te rijden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten