Waarom verschijnen er plots kleuren in mijn palet, hevige kleuren en losse vormen? Waarom rijd ik met de fiets en stop ik bij het nieuwe paviljoen van Paul Robbrecht in het expanderende Middelheim, en voel plots terug dat fantastische gevoel dat ik had tijdens m'n architectenopleiding, spelen met volumes, architectuur die niet onderhevig is aan trends of flauwekul. Ernaast bloeien de eerste narcissen in de vroegere Hortiflora tuin. Het enige huis van Le Corbusier in België staat tegenover een huis waar mijn moeders broer tijdens z'n opleiding architectuur 50 jaar geleden op kot zat, niet toevallig, om elke dag uitzicht te hebben op dit meesterwerk van de bouwkunst.
Onvermijdelijk om de euforie door te trekken en stiekem te gaan genieten van Renaat Braems meesterwerken op het Kiel. Via bloesems in de berm rijden we naar de Schelde, spreiden een deken uit, openen een fles wijn. Een korte geschiedenis van de tijd van Stephen Hawking is m'n volgende genot, Proxima Centauri, de eerstvolgende ster naast onze eigen zon ligt op vier lichtjaar van hier, vier jaar reizen tegen lichtsnelheid, 300.000 km/sec, de relativiteit van tijd en afstand maakt de glinstering in het water magisch, dansen vandaag in de Rosas studio's brengt me met beide voeten terug op de grond, Brusselse grond. Ik hou van oneindigheid, beperkingen zijn eigen aan de mens, een wormgat hier en daar zou fijn zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten