NIEUW!

Pretty Perfect / foto Pepijn Lutgerink

Wegrijden... het blijft belangrijk. Naar Rotterdam bijvoorbeeld voor BRAND NEW#3. Drie jonge choreografen ontwikkelen nieuw werk met de dansers van Conny Janssen Danst, één van die drie is Jan Martens. Vanaf de grens is alles al anders, georganiseerder, ordelijker, en bij het naderen van Rotterdam besef ik dat er nog iets bestaat als stedenbouw, rijst een futuristische stad voor mij op die geen angst heeft voor weidsheid, hoogbouw, groen. De parking onder het museumpark is hypermodern en net, bovenop staan duizend bomen geplant in gemengd witte en zwarte kiezel. Ik bel aan, loop de trap op, beland in een jeugdige omgeving, vlot & kleurrijk, raak onmiddellijk aan de praat met de man en vrouw achter koekjes en cola, krijg een inleiding van Conny zelf en Kristin de Groot, klim nog hoger naar de dansstudio. Monument van Julian Barnett schokt door zijn ruwheid, Retraction van Jasper van Luijk toont op een klassiekere manier de onmacht van mensen om contact te maken of houden. Jan Martens ontroert op een wel heel speciale manier met Pretty Perfect, laat zijn dansers springen, geen sierlijke dans, omfloerste bewegingen of mimiek, maar een uitputtende en uitzonderlijk energieke groepsbeweging waarin ieder danser probeert te overleven en in het ritme te blijven. Aanvankelijk verrassend, dan plots ontroerend door die directe confrontatie door oogcontact met het publiek, na twintig minuten blijf ik verweesd achter, loop nog even langs Huis Sonneveld om te genieten van extra perfectie, adem diep in, zet de GPS op en verlaat de stad in de nacht.