durf!

Het werd een fijne dag, Tatjana Pieters' galerie was een fijne plek om 1 jaar coffeeklatch te vieren, veel schoon volk, goeie dj's, knap werk, Elise Caluwaerts die zong, muffins vol bosbessen of chocola, Vedett maar vooral prima koffie. Ik ging stiekem nog eens genieten in het centrum van Gent van de nieuwe stadshal en omgeving, dronk de beste koffie ooit in de Mokabon, en vroeg me af waarom niemand hel en verdoemenis uitroept over tienduizenden aartslelijke gebouwen in Vlaanderen, zoals het Urbis-complex bijvoorbeeld van architect Dirk Bontinck, of het Novotel, of... alsof er een aanvaard lelijkheidsgevoel bestaat. En als ik dan deze morgen nog lees dat Siegfried Bracke houtworm aanhaalt om dit nieuwe fantastische project kapot te neuken, weet ik terug waarom ik geen NVA zal stemmen. Als ik mag kiezen tussen een brede visie, modern door het geloof in vernieuwing, durf, experiment en levensvreugde, frisse ideeën, jong ondernemingsgevoel en geloof in de toekomst of vals vasthouden aan verleden, gevestigde verouderde waarden en normen, goed wetende dat verandering nodig is (hahaha!) keer ik graag terug naar de ruimte met de witte muren, de hoge kap die bewoners net uitlokt om dingen te gaan doen in een centrum van een stad en andere perspectieven biedt op de omgeving. Laat de fantasie de vrije loop, in het zicht van beton, George Minne's fontein der geknielden, leg U onder een boom of tegen de gevel van de kerk en denk na over de toekomst. 

Urbis-complex- aanvaarde Vlaamse lelijkheid als volksaard