 |
| zelfportret-stift op papier |
Het bos heelt alle wonden, ook al schrijft Sara Maitland in 'Stilte als antwoord' dat het haar angst aanjaagt vanwege het ontbreken van een overzicht, een weids uitzicht over het landschap dat ze wel ervaarde toen ze zich 6 weken terugtrok op de woeste hoogten van Noord-Engeland. Het bos verbergt kleine verwrongen meisjes met lange mosslierten als haar, de vanwege de angst uitgeroeide wolf die priemend door oude takken het individu bespiedt, 'heerlijke Afschuw, een afschuwelijke Vreugde', een mengsel van opwinding en angst, de naam van mijn volgende tentoonstelling Candy War ligt in die lijn besef ik. Ik geniet ervan, de wereld is al oppervlakkig genoeg, de stilte is er menselijker dan in de woestijn bijvoorbeeld. Ik lees bij de houtkachel en zie buiten een wilde kat passeren, groter dan een normale huiskat, met zwarte en grijze strepen, een bredere kop en veel neerhangende snorharen eronder. Ze bekijkt me en loopt lenig weg, het veld in. 's Nachts lopen er muizen in de muren en het dak en blaft in de verte een hond. Sara vermeldt John Cage die muziekstukken componeerde enkel bestaande uit stilte, stilte die uiteindelijk geen stilte is maar een compositie van tonen. Eens teruggekeerd in de stad stak ik vorige nacht oorstoppen in mijn oren en luisterde, ik hoorde de lage bromtoon, het stromen van mijn bloed en de schelle hoge toon, mijn zenuwstelsel zoals de geluidtechnicus van Cage beweerde. Ik bemerk echter nog een derde geluid, namelijk een constante ruis, kosmische achtergrondstraling zou ik willen geloven. Stilte stopt het creatieve schrijfproces van Sara wat voor haar een verrassing is. Zich terugtrekken in stilte in combinatie met zich losmaken en één worden met het universum versterkt inderdaad het creatieve proces niet. Het combineren van de twee, eigen trauma's, herinneringen, slechte en goede eigenschappen, waanbeelden en vastgeroeste normen opgelegd door enggeestige politieke partijen en maatschappijen aan de ene kant, en voldoende opzoeken van stilte om deze elementen te beschouwen en te verwerken door middel van een creatief proces aan de andere kant, werkt voor mij. De fantasie mag de overhand nemen, met mij sollen en lachen, me verdrietig maken of blij. Dan komt de afschuwelijke vreugde naar boven die er voor zorgt dat ik blijf leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten