't Was weer nodig, enkele dagen in quarantaine het bos in zonder internet of electriciteit, met een goed boek, in dit geval 'Sprakeloos' van Tom Lanoye, een dag zon, een dag regen met de deur open en de kachel aan, 's nachts muisstil, wakker worden om 4.30 uur, het moment dat de schemering aanvangt en de vogels beginnen te fluiten, en je je begint af te vragen of deze plek wel tot de wereld behoort, of dit nu het echte leven is ofwel het hectische stadsleven met zijn conflicten, agressieve mensen, discussies en confrontaties, en al bij al toch idiote manieren om overtuiging en religie te communiceren, op te leggen of te beleiden. Ik heb in ieder geval meer voeling met de sfeer van bovenstaande foto's dan met 2060 of eender welk stadsdeel, en ben er na deze korte afzondering van overtuigd dat natuur van levensbelang blijft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten