Ik leef maar één keer, zegt men, Toblerone, Zwitserse chocolade, in dit geval witte driehoeken met honing en amandel nougat, een huis in de Kempen zonder vergunning, acrylverf op canvas, stokken, bloemen, een vreemd iets dat gelijkt op een kip en een krop sla in een pot, vuurrode lucht en een pad naar uiterst links, weglopend over de muur, morgen wordt er afgetapt en gegeten, Local met straffe koffie, het achterhuis weg van de wereld ontvangt nog steeds krijsende negerinnen en neukende duiven, als het nageslacht maar aangroeit, 6918 miljard mensen op een bol zonder einde, tegen 2060 staan we allen zij aan zij, laat ons hopen dat oorlogen, epidemieën en honger blijven bestaan, zolang het onze eigen kinderen maar niet zijn, maar ach die koffie maakt alles natuurlijk goed, en dat glas wijn, en het feit dat we individuele egoïsten zijn en zo, en o ja, hebt U al aan uw pensioen gedacht, want stel je voor, je bent 70 en je hebt geen geld meer om te mountainbiken, driemaal de Mont Ventoux op en af, want één keer is niet meer genoeg, als dat maar goed komt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten