portret

Normandië - acryl op canvas - 80 x 120cm - 31.07.2011

Deze week verstopte ik me in het bos, zat gewoon op een bank, op de grond, sliep twaalf uur, schilderde en schetste, maakte een kip met ajuin en aardappelen, stookte de sauna met brandhout. Ik schetste klassiekers uit de kunst, maar dan aangevuld met doktersvoorschriften in navolging van de anatomische ontledingen in mijn vorige schetsen, de verklaring vult U zelf wel in... Het schilderij begon met losse voorwerpen rondom mij en evolueerde stilaan naar een zeelandschap in Normandië gebaseerd op mijn driedaagse oa aan de kust van Varengeville-sur-mer. En zo verraste ik mezelf weer in het midden van de Nete-vallei, las 'een vorm van leven' van Amélie Nothomb, en 'Word zelf filosoof' van Jan Bransen, dacht na over de mate waarin het mogelijk is zichzelf terug te trekken uit een maatschappij, drukke stad, dagelijkse onheilstijdingen in de kranten, ineenstortende, verouderde financiële structuren en de conclusie dat een mens eigenlijk niet zo veel nodig heeft als de marketing ons wil doen laten geloven om te overleven zonder dat dit afbreuk doet aan de kwaliteit van het leven. Ik kijk in een hallucinant boek over tuinen in Kyoto, zet een kopje thee, laad m'n spullen in en begin m'n tocht terug naar de stad waar ik me terug probeer te mengen in de sociale of minder sociale enclave, A, voor A en voer ma.