Na een lange en vermoeiende rit via Ronchamp, rijden we de dertien kilometer verder doodlopende bergweg in, blijven stijgen langs kronkelend asfalt, slagen uiteindelijk het kiezelpad links in naar het onbewoonde dal tussen rotsige bergflanken. De cabanne staat vervallen tegen de bosrand, geflankeerd door een grashelling die steil oploopt naar het hogergelegen dennenbos waardoor de wind zuivere lucht aanvoert. De eerste nacht begint het te onweren, donder in de bergen, lichtflitsen door de gebarsten ruiten, hevige regen, er komt vreemd geluid uit de toiletpot en bij het openen van het deksel ontdekken we de rat die hulpeloos de gladde kanten wil opkruipen, slagen hem in paniek KO met een borstelsteel en spoelen door, een bepaalde sfeer daalt over ons neder, vakantie. De volgende nachten kruipen er meerdere beesten in de muren rond het bed, op het plafond, de met tape afgeplakte plek maakt ons niet rustiger, het worden lange slapeloze uren. Ik vervloek mezelf als eeuwige organisator van vakanties, voel me mislukt in m'n taak na wekenlang internetzoeken. Twijfel neemt de overhand, is deze situatie nog aanvaardbaar? Moeten we vertrekken en ons geld terugeisen? Moeten we klacht indienen? En dan verandert er iets, begint er stilaan iets te dagen, zoeken we steun bij elkaar tegen dat boosaardige derde element, moeten toegeven dat dit wel eens iets totaal anders is dan leven in de stad, buiten huilen ondertussen everzwijnen rond het huis, het huis zelf kruipt en ritselt verder.
Een week en ettelijke potten zelfgemaakte confituur, paté en rattenvergif later vernemen we van verschillende bewoners het bestaan van de zevenslaper, een soort grijze eekhoorn, ratachtig, waarvan bijna elk huis in de Drôme een aantal exemplaren bezit, ik trap bijna op een bidsprinkhaan, een krekel houdt ons gezelschap in de oksel van een kaardebol, een slang kruipt weg, everzwijnen steken het grasveld over, een arend schuift over het dal. We slapen rustiger nu, nachtmerries maken plaats voor interessante dromen dichterbij m'n verlangens dan angsten, we ontdekken onze plaats onder de sterren en passen stilaan onze levenswijze aan. Aan de dieren in de eerste plaats, de zon, de maan, de zonnepanelen, het bronwater. We plukken lavendel, maken kampvuur en bemerken dat het dieren op afstand houdt, genieten van de totale stilte, de zwoele geuren, het hout vol knagende houtboktorlarven, eten minder vlees en een hoop verse tuingroenten van de markt.
Een week geleden wou ik m'n geld terug, nu besef ik dat deze twee weken onbetaalbaar zijn, therapie in de hoogste graad, aanvankelijk zeer onaangenaam, uiteindelijk onvergetelijk, inspiratievol en deugddoend, dankzij... de rat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten