Ik vertrek volgende week naar Oostenrijk en trek me terug op het platteland om een maand te schilderen en te schrijven, Wenen ligt op anderhalf uur rijden. Ik bereid me altijd grondig voor zodat ik ter plaatse ongeveer weet waar ik moet zijn om nadien niet tot de vaststelling te komen dat ik net dat heb gemist dat ik had moeten zien. In de buurt van een zestal huizen van Adolf Loos ligt de Werkbundsiedlung, een tentoonstelling uit 1932 van nieuwe manieren van wonen, uitgepuurd, licht, ornamentloos.
De foto van de woning van Hans Adolf Vetter schudde me tijdens de eerste jaren van mijn architectuurstudie flink wakker. Opeens werd het klaar en duidelijk dat puurheid, eerlijkheid en éénvoud mijn streefdoel zouden zijn. Dertig jaar later, de architectuur achter mij, komt de Siedlung plots terug tot leven, ik ga ze bezoeken met gemengde gevoelens. Het herbeleven van de euforie die ik toen voelde zal gepaard gaan met een flinke dosis nostalgie en heimwee naar mijn enthousiaste geloof in een betere wereld door architectuur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten