De eerste lentedag van het jaar 6.04.2010, bijna 20°, ik nam de fiets naar één van de meest intrigerende parken van ons land, het rivierenhof te Antwerpen. Intrigerend omdat het een oorspronkelijk romantisch park betreft waar nu de natuur gecontroleerd zijn gang mag gaan, eigenlijk een heel moderne benadering van een park, aangelegd maar minder kunstmatig. Ik genoot van mijn kronkelende lievelingsweg, het water waar ik 40 jaar geleden met mijn grootmoeder en een zak oud brood de eenden bezocht, het verkeerspark met zijn prachtig paviljoen waar ik 35 jaar geleden met een fiets de verkeersregels ondervond, de minitreinbaan waar hoogstwaarschijnlijk Willy Vandersteen zijn 'sprekende testament'-inspiratie vandaan haalde (er rijden nu nog mannen op minitreinen over deze baan), koffie op het terras van het kasteel en de eerste bladknoppen die het einde van deze lange winter bezegelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten