vandaag scheen de zon, Sint-Gillis toonde zich van zijn beste kant. Sinds deze voorbije weekends, krijg ik het gevoel om bevoorrecht te zijn. Ik was nooit in deze buurt gekomen, had nooit één van de mooiste pleinen van België gezien, enkele van de mooiste huizen van het Brusselse, de mengelmoes van alle soorten mensen, naar pis stinkende, bier drinkende wrakken op een bank of in een straatnis, vrolijke en lieve migrantenfamilies, zogenaamd hippe Brusselse jongeren met wilde haardossen, brillen en would-be-air, jonge koppels, onbekende mannen die een uitnodiging geven voor hun verjaardag deze avond, gesluierde vrouwen, nieuwsgierige, pitten knagende Turken, hautaine hollanders op weg naar Amsterdam, de neger die de ganse dag achter de balie zit van het centre sportif, de afgedankte mini-kerstboom tussen het vuilnis naast de boulevard, het sjieke koppel met de orchideeën van de markt aan het zuidstation, de drie Marokkaanse jongeren die een fluim spuwen op de treinconducteur, de dakloze die ons een oude weegschaal cadeau doet, de man die ons lied 'les vieux amants' van Jacques Brel meezingt in het voorbijgaan, de politieagent die één van ons rechthelpt nadat ze uitgleed in de stationshal, de garçon van de brasserie op le parvis de Saint-Gilles die geen Coca Cola schenkt uit principe, de cup-cakes bakkende juf met verse koffie... there's more to life than this!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten