...met de achterkanten van Antwerpen voor mijn neus, waar ik in de toekomst zeker iets mee wil doen want eigenlijk symbool voor de Belgische mentaliteit (of menselijke), ruimtelijke ordening en stedenbouw geldt enkel voor voorgevels, net zoals meestal het uiterlijke telt voor een mens, maar kom ik wijk weer af... betrok ik mijn nieuwe tijdelijke atelier, een fantastische ruimte, vijf blanco doeken, acrylverf, en sloten koffie. Er komt weer vanalles uit, maar vreemd genoeg totaal anders dan de doeken vorige week in volle natuur, omgeving bepaalt denken en doen, een les voor stedenbouw, maar kom ik wijk alweer af. Vermoeiend is het wel dat intuïtief, of is het impulsief, werken, en steeds weer vraag ik me tijdens het schilderen af: is dit relevant, waarom, is dit kunst, moet dit kunst zijn, is zich vermaken al voldoende,...? Therapie voor mezelf of complete chaos in mijn hoofd?
Ik kijk al uit naar dat project van de achtergevels! Bijzonder! :-)
BeantwoordenVerwijderen