Na vorig weekend te hebben gedanst, stond ik vanmorgen stram en stroef op... en ging dansen, les bij Louise Chardon, deze keer op een heel andere manier, vanuit de zintuigen, de organen, de lichaamsvloeistoffen, het was niet echt dansen en daardoor misschien dan weer juist wel. Het herontdekken van andere manieren van bewegen en aanvoelen van mensen in mijn onmiddellijke omgeving, zelfs met gesloten ogen, creëert een heel andere, bijna fragiele energie. Ik leg nu nadien linken met de wereld waarin alles draait om economie en mainstream verhoudingen tussen alle mensen en de groeiende behoefte van meerderen in mijn omgeving om terug te vinden wat we verliezen, onze menselijkheid los van onzinnige discussies over mega-shoppingcentra en belasting op bedrijfswagens. Ik rij naar huis, bel met m'n ouders, spreek af om weer 'terug te keren' op kerstdag, pak m'n koffers en vertrek naar een appartement in de duinen, zicht op zee, beland in een dikke mist, verweerde en verlaten blokken, lege tavernes, parkingtoegangen met blauw licht zodat drugsverslaafden hun aders niet vinden, koop garnalen en tomaten, een fles beaujolais en beluister de nieuwe cd van Kate Bush, 50 Words For Snow, bedenk dat die griet al 25 jaar ongelooflijk prachtige muziek maakt, de vorige Aerial noemde ik al in één van m'n blogs subliem, deze getuigt van een onafhankelijk genie dat zich niks aantrekt van 'wat de massa wil', en daardoor vreselijk ontroert, zak achteruit in de zetel en kijk uit naar het bed met de ramen open, in de verte het ruisen van de golven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten