Deze week was een intense week, maandag schilderde ik en kwam na vier uur tot de vaststelling dat het op niks trok, alle werk van de vorige week overschilderd, het geeft me dat verloren gevoel dat ik nog nergens sta. Vandaag trek ik me van niks iets aan, had afgesproken voor koffie in Normo Coffee op de Minderbroedersrui te Antwerpen met Jan die een boeiende carrière opbouwt in de danswereld, als danser én choreograaf, en voel nadat we afscheid namen, dat dit belangrijk is voor mij, contact met creërende mensen die risico's durven nemen, bezeten door hun onverklaarbare passie, dit kan ook buiten de zogezegde creatieve zone. Creativiteit is een onderschatte kwaliteit die noodzakelijk is om te leven, nieuwe wetenschappelijke ontdekkingen te doen, nieuwe beslissingen te nemen... liefst op onbewaakte momenten.
Nu zit ik hier al enkele uren te tekenen, niet schilderen, en amuseer me gewoon, laat maar komen, niet te veel nadenken en vanuit mezelf werken, vanuit gevoelens die ik niet kan benoemen of uitleggen, ik ben uiteindelijk toch al 47 jaar op de aarde dus moet ik het archief in mijn hoofd ondertussen toch kunnen raadplegen. En dat is nu het punt van waaruit ik graag vertrek, laten komen wat er diep in mij zit, onbenoembaar, maar juist dat kunnen omzetten in een onuitspreekbare taal zoals tekenen en schilderen en daarmee anderen confronteren is datgene wat me aanspreekt in 'kunst', m'n werk tonen en hopen dat sommige mensen voelen waarover het gaat, zonder al te veel uitleg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten