halloween

Twee dagen schilderde ik in het Stiltehuis in Fraipont en dan was het halloween. Op VTM zie ik mensen met uit Amerika opgestuurde besturingsapparatuur voor lichtjes in zombiehoofden in de voortuin van een doorsnee Vlaamse gemeente die ijvert voor 'verandering', moeders die getuigen dat ze het spijtig vinden dat ze het in hun jonge tijd niet mochten meemaken, gemiste jeugd, gemist nepplezier, net zoals PLOP. Vandaag was voor mij halloween genoeg, ik stond extra verrimpeld op terwijl een elektrieker belde dat hij binnen tien minuten aan onze deur stond, hij had de ervaring van zijn leven, een meter op 110V, nog nooit gezien, ik spoedde mij naar de KBC bank waar men mij wou overhalen om te beleggen, aan termijnsparen te doen of aandelen aan te kopen, niet alvorens een objectieve en een subjectieve test uit te voeren in hoeverre ik bereid was tot het aangaan van risicogedrag, ik dacht dat dat niet ok was, tenminste als we over sex praten, geld is duidelijk een andere zaak, en voelde aan dat mijn vermogen voor hen niet genoeg bruikbaar was op dit moment, kreeg een telefoon van de Mobistar-man die al voor m'n deur stond, fietste me te pletter om Base te verlaten van 25 naar 4€ per maand, een mens kan al eens zwak zijn als het op besparen aankomt. Mobistar buiten, ik kuisen, vloeren met parketmiddel, ramen met glassex in de zon, extra moeilijk, snel naar Bar Leon voor een rustmoment met m'n partner tussen twee huisbezoeken in, buiten met zicht op het Krugerplein, we verstijfden. Uit een zijstraat komt een oude grijze, te kleine man gelopen, onze haren rijzen ten berge, het duurt even voor we doorhebben dat het een masker is, een knap en realistisch uitgevoerd latexmasker. Op het moment dat de figuur door het fietsenrek stuift lopen twee kleine meisjes in roze jasjes, ik ben slecht in leeftijden dus ik gok op 3 en 5, huilend naar ons toe en klampen ons vast, ik leg mijn arm rond het kleinste exemplaar, doodsangst in de ogen. Ze wijken het volgende half uur niet meer van onze zijde, samen in Borgerhout op een bank. Telkens het masker in onze richting stuift, verstijven de kinderen van angst. Niet echt op mijn gemak vertellen ze dat hun vader werkt en de moeder iets moest gaan doen, dus werden de twee kleine mensen gedumpt op het plein, alleen, met rondlopend halloween en twee vreemde mannen, 

acryl op canvas

een man zou zich voor minder ongemakkelijk gaan voelen. Uiteindelijk konden we ze verbinden met een moeder op het plein, die weet wel weg met het sociale patroon van deze wijk. Ik vind halloween helemaal niet leuk, zeker niet nadat ik gisteren op datzelfde VTM-programma een dikke lerares verkleed in zwarte heks hoorde verkondigen dat het pedagogisch ook heel verantwoord was, moest ik kinderen hebben, geen haar op mijn hoofd dat er aan denkt om die beïnvloedbare wezens toe te vertrouwen aan een dikke trol. Het is een vreemde dag, ik denk dat ik vanavond mijn pompoen de oven insteek met linzen en geitenkaas en hem opeet, met wijn erbij, zodat ik het gevoel krijg dat ik een basis raak die echt is, het elementaire leven met echte angsten, smaken, gevoelens en eerlijke bedoelingen, in zoverre dat nog kan. Laat ons hopen.