Anderlecht 2

Ik danste de ziel uit mijn lijf voor publiek, zweet stroomde over mijn lijf en 'edele delen' , bezeten met een daaropvolgende duiveluitdrijving. Zwarte onweerswolken dreigen vanuit de verte, ik verlaat het gebouw en word geleid door mijn door Anderlecht gebiologeerde man naar een restaurant achter de hoek, frituur René, een fantastisch Belgische zaak, tweetalig zoals het hoort, vichyruiten tafellakens, bleekgele tegels, lieve mensen. We drinken een glas rosé op het terras als de hel losbarst, de aarde kraakt, la fin du monde in waterstralen uit het hemelgespan, garnaalkroketten, tomate crevettes, friet, steak in onze mond. Erasmus zit om de hoek in de filosofische tuin van Benoît Fondu, "daar waar vrienden zijn daar is rijkdom", het glas filtert de buitenwereld tot aanvaardbaar niveau. De madonna warmt zich aan de radiator, mist hangt tussen de bomen van het park, de rolmops staat klaar. België laat zich tergend traag ontdekken, chaos en wanorde zijn onze volksaard, ik ben tevreden.