Dit is het meest geladen deel van een huis, herinner U als kind, toen de deur van de slaapkamer op een kier moest blijven om in te kunnen slapen zonder angst, alsof de afgesloten gang plots bevolkt werd door boosaardige gedrochten, David Lynch gebruikt het in zijn films, de verlaten langwerpige ruimte die leidt naar vertrekken waar dingen gebeuren die het daglicht beter niet zien, donker en bedoeld om te gebruiken op weg naar een andere plaats, wie zit er nu gezellig in de gang met een kopje koffie? De gang is verloren constructie uit een andere tijd toen er duidelijkheid moest geschept worden tussen namen, waarden en functies, een niemandsland vol nachtmerries, leegte en negatieve energie, spoken hebben trouwens ook een voorliefde voor deze vertrekken, rammelend met hun ketenen of flikkerende schaduwen werpend op deuren en door kieren. De gang, een verplichting om richting te kiezen, te beslissen waar je naar toe wil, kaal, koel en duister en daardoor net zo aantrekkelijk
Geen opmerkingen:
Een reactie posten